Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (Choroba Bechterewa)

Choroba Bechterewa jest to atakujący kręgosłup przewlekły stan zapalny. Inna nazwa schorzenia to zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Głównym jego objawem jest uciążliwy ból oraz sztywność. Choroba może mieć zarówno łagodną, jak i zaawansowaną postać. Kiedy schorzenie wchodzi w ostateczne stadium, organiczna ruchomość kręgosłupa zmniejsza się. W miejsce elastycznych połączeń kręgów tworzą się zespolenia kostne, sylwetka pochyla się do przodu i pojawia się ograniczenie sprawności.

Rozprzestrzenienie się choroby.

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa może rozprzestrzeniać się także na inne stawy, jak biodro czy bark, ale też na inne narządy i układy(oczy, serce, płuca, przewód pokarmowy, układ neurologiczny, układ krążenia). ZZSK ma złożone przyczyny – zarówno genetyczne, środowiskowe jak i genetyczne. Co ciekawe, choroba częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. Najczęściej rozpoczyna się wraz z zakończeniem okresu dojrzewania, lub w młodości (w latach od 17 do 35), niemniej i od tej reguły są wyjątki. U kobiet ZZSK jest rozpoznawane rzadziej, a co za tym idzie – później diagnozowane. Należy zauważyć ,że ZZSK znacznie wzmaga ryzyko wystąpienia osteoporozy.

Objawy.

Do podstawowych objawów należą: tępy, trudny do umiejscowienia, promieniujący do pośladów ból krzyża, stan zapalny, charakter dolegliwości utrzymujący się nawet w spoczynku (zwłaszcza w ciągu nocy), a ustępujący stopniowo w miarę aktywności fizycznej. Ból oraz sztywność w miarę rozwoju schorzenia rozprzestrzeniają się także na inne odcinki kręgosłupa -m.in. szyjny, a także na odcinek piersiowy, żebra. Ograniczenie ruchomości kręgosłupa utrudnia z kolei codzienne funkcjonowanie. Chorobie towarzyszy również zmęczenie, problemy ze snem. Współcześnie zaawansowane stadia choroby są coraz rzadziej spotykane.

Wczesne rozpoznanie.

Na ogół udaje się wcześniejsze rozpoznanie, co redukuje ryzyko niepełnosprawności u osób cierpiących na ZZSK. Już przy pierwszych objawach warto zgłosić się do lekarza. Rozpoznanie odbywa się na podstawie wywiadu z pacjentem, badania narządu ruchu, stawów, ruchomości kręgosłupa oraz badania RTG. Jeśli chodzi o leczenie – musi być one dostosowane zarówno do postaci choroby (tego czy dotyczy tylko kręgosłupa czy również innych stawów i narządów), stopnia jej nasilenia oraz towarzyszących dolegliwości.

Metody leczenia.

 Zastosowanie mają zarówno niefarmakologiczne metody (jak regularne ćwiczenia z rehabilitantem, fizjoterapia, balnegoterapia, masaże, ultradźwięki, odpowiednia dieta bogata w wapń i witaminę D), farmakoterapia (przy pomocy leków przeciwzapalnych różnego rodzaju, leków biologicznych, leków przeciwbólowych stosowanych pomocniczo), a także sposoby operacyjne (jak wszczepienie endoprotezy stawu biodrowego/kolanowego, operacje kręgosłupa stosowane w ostateczności). Należy przy tym podkreślić, że ZZSK nie jest uleczalne. Wymaga stałego stosowania terapii zachowawczej. Tylko w ten sposób można uniknąć groźnych powikłań oraz ewentualnej niepełnosprawności.

Tagi: Balnegoterapia, ZZSK, leki biologiczne, metody niefarmatologiczne, RTG, zesztywniające zapalenie stawów.