Kifoza

Kifoza to schorzenie, które może dotykać osoby w każdym wieku. To strukturalna wada postawy generowana nieprawidłowościami oddziałującymi na kości, nerwy, ścięgna oraz mięśnie. Charakterystyczną cechą kifozy jest to, że prowadzi do zmian w obrębie kręgosłupa. Może ona przybierać formy ostrej deformacji, na ogół jednak do takiego stadium pacjent „dochodzi” latami.

Nieprawidłowości.

Nieprawidłowości można zauważyć szczególnie w piersiowej lub piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa. O ile lżejsze postacie kifozy nie powodują trudności w funkcjonowaniu, to cięższe – przysparzają problemów z oddychaniem, układem nerwowym a także innymi narządami, prowokując dolegliwości bólowe bądź nawet ich niewydolność. Czynnikami, które wzmagają ryzyko występowania kifozy są: zaburzenia nerwowo-mięśniowe, częste urazy, nowotwory, infekcje a także zapalenie stawów. Dodatkowym elementem zwiększającym zagrożenie chorobą jest wiek (od 10 do 15 lat), płeć (wśród chorych przeważają chłopcy i mężczyźni), występowanie osteoporozy (w wypadku starszych osób), czy zaburzenia w obrębie tkanki kostnej.

Przebieg choroby.

Często przez pierwsze miesiące a nawet lata choroba przebiega bezobjawowo. Symptomami, które powinny niepokoić są na ogół: ból pleców, ich zaokrąglenie, zesztywnienie i napięcie kręgosłupa, częste odczuwanie zmęczenia bez wyraźnej przyczyny. Rozpoznanie choroby odbywa się przez specjalistę na podstawie takich działań jak: badanie palpacyjne kręgosłupa, obserwacja postawy, obserwacja zakresu ruchów, jakie posiada pacjent w obrębie kręgosłupa, rentgen wykonywany na całej długości kręgosłupa. Oceniane są również: obecność bólu, drętwienia, skurczy mięśni, mrowień w obrębie kręgosłupa i inne zmiany jakie mogą zachodzić w organizmie (np. w jelitach czy pęcherzu moczowym). Jak w przypadku wielu schorzeń dotykających układu kostnego, terapia kifozy musi być dostosowana do intensywności występujących objawów. Warto pamiętać, że im szybciej rozpoczniemy leczenie, tym lepsze będą rezultaty.

Różne postacie choroby.

Jeśli postać choroby jest łagodna (czyli stan kręgosłupa nie odbiega zbytnio od normy, co więcej poprawia się samoistnie) można zaniechać leczenia, na rzecz doraźnych działań, takich jak lekkie ćwiczenia oraz wymiana materaca na nieco twardszy. Natomiast jeśli kifoza przybiera postać z silniejszymi objawami, to konieczne może być stosowanie leków niesteroidowych przeciwzapalnych. Terapia za każdym razem powinna dostosować się do wieku, płci oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Sposoby leczenia takie jak używanie specjalnych szelek ortopedycznych (zalecanych zwłaszcza dzieciom czy nastolatkom) czy leczenie operacyjne są zarezerwowane dla cięższych przypadków.